Pekala, Resullulah'a nasıl iman etmeliyiz.? Resullullah aleyhisselama iman ettiğimizde Allah-u Teala hazretlerinin rızasını nasıl kazanmış oluruz.
- Hazreti Muhammed'in yaşamını, yaşadıklarını, kısaca siyeri bilmemiz gerekir. Onun hayatını öğrenmemiz gerekir.
- Resullulah’in her emrettiği yerine getirilmelidir. İtiraz hakkımız olmadan
- O’nun insanlar ve cinlere rasûl olarak gönderildiğine inanmalıdır
Allah şöyle buyurmuştur: ‘(Ey Muhammed!) De ki: Ey insanlar! Ben sizin hepinize gönderilen Allah’ın Rasûlüyüm.’ (A’râf, 7/158) - Getirmiş olduğu dine inanmaktır. O en son Nebî ve Nebîlerin de en üstün olanıdır. Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘Fakat (O) Allah’ın Rasûlüdür ve nebîlerin sonuncusudur.’ (Ahzâb, 33/40)
- Rasûlüllâh, Rahmân olan Allah’ın insanlar içinden seçtiği dostudur.
- En büyük şefaatin ve kıyamet günü insanların su içecekleri havuzun sahibidir. O’nun ümmeti en hayırlı ümmettir. Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘Siz insanlar(ın iyiliği) için çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz.’ (Ãl-i ‘İmrân, 110)
- Allah'ın, O'na verdiği en büyük mucizesi Kur’ândır.
Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘(Ey Muhammed!) De ki: İnsanlar ve cinler bu Kur’ân’ın bir benzerini getirmek üzere bir araya gelseler, (bu konuda) birbirlerine yardım da etseler gene de O’nun bir benzerini getiremezler.’ (İsrâ, 17/88)
Ve şöyle buyurmuştur:
"Muhakkak ki zikri (Kur’ân ve Sünnet’i) biz indirdik ve onu koruyacak olan da biziz.’ (Hicr, 15/9) - Rasûlüllâh‘in Allah'ın dinini tebliğ ettiğine, ümmete nasihatte bulunduğuna, hayırda ve şerde ümmetine nasihatte bulunduğuna, ümmetine gelecek her türlü zarardan, sıkıntıdan kendisine dert edindiğine inanmalıdır. Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘(Ey Müminler!) Size kendi içinizden, sıkıntıya düşmeniz kendisine ağır gelen, size düşkün, müminlere karşı çokça müşfik ve merhametli bir Rasûl gelmiştir.’ (Tevbe, 9/128)
Rasûlüllâh şöyle buyurmuştur: ‘Benden önce herhangi bir ümmete gönderilen hiçbir nebî yoktur ki ümmetini onlar için hayır bildiği her şeye yöneltmesin, ona delalet etmesin ve onlar için şer bildiği şeylerden de sakındırmasın.’ (Sahih. Muslim, (1844); Ahmed (2/191); Nesâ‘î (4191)) - Kul onun sevgisini kendi nefsinden daha üstün tutmalıdır. Ona saygı ve hürmet göstermek, kadrini yüceltmelidir
- Rasûlüllâh’i sevmek Allah’ı sevmek gibidir. O’na itaat etmek Allah’a itaat etmek gibidir. Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘Deki: Eğer Siz Allah’ı seviyorsanız bana tabi olun ki Allah’ta Sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah çokça mağfiret ve rahmet edendir.’ (Ãl-i ‘İmrân, 3/31)
Rasûlüllâh şöyle buyurmuştur: ‘Ben içinizden birine, çocuğundan, babasından ve bütün insanlardan daha sevimli olmadıkça, gerçekten iman etmiş olamaz.’(Sahih. Buhârî, (15); Muslim, (44).) - Ona çokça salât ve selâm getirmek gereklidir. Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘Allah ve melekleri Nebî’sini överler ve onun için dua ederler. (salât ve selâm getirirler). Ey iman edenler! Sizde onun için dua edin (salât ve selâm getirin).’ (Ahzâb, 33/56)
Ve Rasûlüllâh şöyle buyurmuştur: ‘Kim bana bir kere salâvat getirirse Allah’ta ona on defa salavat getirir (adını rahmetle anar ve övgü ile bahseder).’(Sahih. Muslim, (408); İbn Huzeyme, (1/218); İbn Hibbân, (4/588); Ziyâ, elMuhtare, (4/397); Ebû Dâvud, (523); Nesâ‘î, (2/25) Ahmed, (2/168).) - Tümpeygamberler, Allah’ın katında diridirler. Biz Onların öbür alemde nasıl olduklarını asla bilemeyiz. Rasûlüllâh şöyle buyurmuştur: ‘Allah yeryüzüne, (toprağa) Nebîlerin cesetlerini yemeyi yasak etmiştir.’(Sahih. Ebû Dâvud (1531) İbn Mâce (1085) Darimî (1/445) Nesâî (3/75)9 Ve şöyle buyurmuştur: ‘Hangi Müslüman bana selâm gönderirse, muhakkak ki Allah onun selâmına karşılık vermem için ruhumu bana geri verir.’(Hasen. Ebû Dâvud, (2041); Ahmed, (2/527); Beyhakî, (5/245) Taberânî,)
- Rasûlüllâh saygıdan dolayı yanında ses yükseltilmediği gibi ona kabrinde selâm verirken de ses yükseltilmez. Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘Ey iman edenler! Seslerinizi Nebî’nin sesi üzerine yükseltmeyin. Farkına varmadan amellerinizin boşa gitmemesi için, birbirinize karşı bağırarak konuştuğunuz gibi Nebî’ye karşı da bağırarak konuşmayın.’ (Hucurat, 49/2)
- Onun dostlarını, aile efradını ve hanımlarını sevmemiz bir kusur göstermeyip haklarını korumamız, onlara küfür etmekten, sövmekten, haklarında küçük düşürücü konuşmaktan ve taan (eleştiri ve tenkit) etmekten kaçınmalı uzak durmalıyız. Çünkü Allah onlardan razı olmuştur. Onları Rasûlüllâh‘a dost ve arkadaş kılmış ve ümmetine de onları dost edinmeyi vacip kılmıştır. Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘Muhacirler’den ve Ensâr’dan (İslâm yolunda) yarışanların öncüleri ile onlara güzellikle tâbî olanlardan Allah hoşnut olmuştur. Onlarda Allah’tan hoşnut olmuşturlar.’ (Tevbe, 9/100)
Rasûlüllâh şöyle buyurmuştur: ‘Benim arkadaşlarıma ve dostlarıma sövmeyin. İçinizden biriniz Uhud Dağı kadar altın infak etse bile bu infakınız onların bir avuç ya da yarısı kadar infakına ulaşmaz (ecir yönü ile eşdeğerde olmaz).’(Sahih. Buhârî, (3673); Muslim, (2540))
Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘Onlardan sonra gelenler de derler ki Rabbimiz, bizi ve bizden önce iman etmiş olan kardeşlerimizi bağışla, iman edenlere karşı kalplerimizde bir hasetlik yaratma. Rabbimiz şüphe yoktur ki sen çok merhametlisin ve çok şefkatlisin.’ (Haşr, 59/10) - Rasûlüllâh hakkında aşırıya gitmemek, methetmede aşırıya gitmemeleri, Allah’ın O’na bahşettiği şeylerin dışında, Allah’a ait sıfatların ona vermemek gerekir.
Rasûlüllâh şöyle buyurmuştur. ‘Muhakkak ki ben sadece bir kulum. Bana Allah’ın kulu ve elçisi deyin ve beni hakkım olan yerden daha yükseklere çıkarmayın.’/Hasen. Ahmed, (3/153); Taberânî, (3/128)) Ve şöyle buyurmuştur: ‘Beni Hıristiyanların İbn Meryem’i (‘Îsâ aleyhi's-selâm’ı) övmekle aşırıya gittikleri gibi methetmekte aşırıya gitmeyin.’(Sahih. Buhârî, (3445); Darimî, (2/412); ) - Rasûlüllâh‘a dua edip ondan hacetlerini talep etmek, yardım istemek, onun için adak adamak, kurban kesmek ve kabrinin çevresinde tavaf etmek caiz değildir. Bunların hepsi şirktir. Yüce Allah bu ibadetlerin kendisinden başkası için yapılmasını yasaklamıştır.
- Rasûlüllâh’a saygısızlıkta bulunmak, derecesini hafife almak, hakkında kötü konuşmak ve dalga geçmek küfürdür, dinden çıkmaktır ve Allah’ı inkâr etmek demektir. Yüce Allah şöyle buyurmuştur: ‘(Ey Muhammed!) De ki: Siz Allah ile ayetleri ile ve Rasûlü ile mi dalga geçiyordunuz. Kendiniz için bir özür aramayın. Artık iman ettikten sonra küfre girdiniz.’ (Tevbe, 9/65-66)
- Rasûlüllâh‘a duyulacak gerçek sevgi; ona gerçek manada tabi olmak, onu tam bir şekilde örnek almak ile belli olur. Bu konuda Yüce Allah şöyle buyurmuştur: “De ki: ‘Eğer siz Allah’ı seviyorsanız. Bana tabi olun ki Allah’ta sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah çokça mağfiret eden ve rahmet edendir.’” (Ãl-i ‘İmrân, 3/31)
- Rasûlüllâh'a iman ancak onu doğrulayıp ve getirdiği ile amel etmek ile gerçekleşir. O’na itaat eden Allah’a itaat etmiş gibidir, O’na isyan eden de Allah’a isyan etmiş gibi olur. Onu doğrulayıp ancak O’na ittiba etmekle hakiki iman gerçekleşmiş olur.
Derlemedir @dinierk
Hoş geldiniz. Fikirlerinizi paylaşmanızdan mutluluk duyarız