1– Allah-ü Teâlâ, Arzdan veya gökten bize bakıyor demek küfürdür.
2– Sen bana zulmettiğin gibi, Allah-ü Teâlâ da sana zulmediyor demek küfürdür.
3– Filân Müslüman benim gözümde Yahudi gibidir demek küfürdür.
4– Yalan bir söze, Allahü Teâlâ biliyor ki doğrudur demek küfürdür.
5– Melekleri küçültücü şeyler söylemek küfürdür.
6– Kur’ân-ı kerîmi, hattâ bir harfini küçültücü söz söylemek, bir harfine inanmamak küfürdür.
7– Çalgı çalarak Kur’ân-ı kerîm okumak küfürdür.
8– Hakîkî olan Tevrât ve Incile inanmamak, bunları kötülemek küfürdür. [Şimdi, hakiki Tevrat ve Incil yoktur.]
9– Kur’ân-ı kerîmi sâz olan harflerle okuyup, Kur’ân budur demek küfür olur.
10– Peygamberleri küçültücü şeyler söylemek küfürdür.
11–Peygamberlerden “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” birine inanmamak küfürdür.
12– Çok iyilik yapan birisi için, Peygamberden daha iyidir demek küfür olur.
13– Peygamberler muhtaç idi demek küfür olur. Çünkü, onların fakirlikleri kendi istekleri ile idi.
14– Birisi, Peygamber olduğunu söylese, buna inananlar da kâfir olur.
15– Âhirette olacak şeylerle alay etmek küfür olur.
16– Kabirdeki ve kıyâmetteki azâblara [akla, fenne uygun değildir diyerek] inanmamak küfürdür.
17– Cennette Allahü Teâlâyı görmeğe inanmamak, ben Cenneti istemem, Allah-ü Teâlâ’yı isterim demek küfür olur.
18– Islâmiyyete inanmamak alâmeti olan sözler, fen bilgileri, din bilgilerinden dahâ hayırlıdır demek küfürdür.
19– Namâz kılsam da, kılmasam da birdir demek küfürdür.
20– Zekât vermem demek küfürdür.
21– Fâiz halâl olsaydı demek küfürdür.
22– Zulm halâl olsaydı demek küfürdür.
23– Harâmdan olan malı fakîre verip, sevâb beklemek, fakîr, verilen paranın harâm oldugunu bilerek, verene hayr düâ etmek küfürdür.
24– Imâm-ı a’zam Ebû Hanîfenin kıyâsı hak degildir demek küfürdür. Vehhâbîler, bunun için, kâfir oluyor.
25– Meshûr sünnetlerden birini begenmemek küfürdür.
26– “Kabrim ile minberim arası, [Ravda-i mutahhara] Cennet bagçelerinden bir bagçedir” hadîs-i serîfini isitince, ben minber, hasır ve kabrden baska birsey görmiyorum demek küfür olur.
27– Islâm bilgilerine inanmamak, bunları ve din âlimlerini asagılamak da küfür olur.
28– Kâfir olmagı isteyen kimse, buna niyyet etdigi anda kâfir olur.
29– Baskasının kâfir olmasını istiyen kimse, küfürü begendigi için istiyorsa kâfir olur.
30– Küfüre sebeb oldugunu bilerek ve arzûsu ile küfür kelimelerini söyliyen kâfir olur. Bilmiyerek söyliyorsa, âlimlerin çoguna göre yine kâfir olur.
31– Küfüre sebeb olan bir isi bilerek yapmak küfür olur. Bilmiyerek yapınca da küfür olur diyen âlimler çokdur.
32– Beline, zünnâr denilen papaz kusagını baglamak ve küfüre mahsûs birsey giymek küfür olur. Tüccârın dâr-ülharbde de kullanması küfür olur. Bunları mizâh için, baskalarını güldürmek için, saka için kullanmak da küfüre sebeb olur.
33– Kâfirlerin bayram günlerinde, o güne mahsûs seylerini, onlar gibi kullanmak, bunları kâfire hediyye etmek küfür olur.
34– Akllı, bilgili, edebiyyatcı oldugunu göstermek için veyâ yanındakileri hayrete düsürmek, güldürmek, sevindirmek veyâ alay etmek için söylenen sözlerde (küfür-i hükmî)den korkulur. Gadab, kızgınlık ve hırs ile söylenen sözler de böyledir.
35– Gıybet eden kimse, ben gıybet etmedim, onda bulunan seyi söyledim derse, böyle söylemek küfür olur.
36– Çocuk iken nikâh edilmiş kız, âkıl ve baliğ olduğu zaman, îmânı, islâmı bilmese, sorulunca anlatamasa, zevcinden bos olur, kendisi mürted olur. Erkek de böyledir.
37– Bir mü’mini [haksız olarak], öldüren veyâ öldürülmesini emr eden kimseye, iyi yaptın diyen kâfir olur.
38– Katli vâcib olmayan kimse için, öldürülmesi lâzımdır demek küfür olur.
39– Bir kimseyi haksız olarak döven veyâ öldüren zâlime, iyi yaptın, bunu hak etmisti demek küfür olur.
40– Yalan olarak, Allahü Teâlâ biliyor ki, seni çocuğumdan çok seviyorum demek küfür olur.
41– Mevki’ sâhibi bir Müslüman aksırınca, buna (Yerhamükallah) diyen kimseye, büyüklere karsı böyle söylenmez demek küfür olur.
42– Vazife olduğuna inanmayarak, hafîf görerek namaz kılmamak, oruc tutmamak, zekât vermemek, küfür olur.
43– Allahın rahmetinden ümmîdini kesmek küfür olur.
44– Kendisi harâm olmayıp, sonradan hâsıl olan bir sebebden dolayı harâm olan mala, paraya (harâm-ı li gayrihî) denir. Çalınan ve harâm yollardan gelen mal böyledir. Bunlara halâl demek küfür olmaz. Les, domuz, serâb gibi, kendileri harâm olan seylere (harâm-ı li aynihî) denir. Bunlara halâl demek küfür olur.
45– Harâm oldukları, kesin olarak bilinen bütün günâhlara halâl demek de, küfür olur.
46– Ezân, câmi’, fıkh kitâbları gibi islâmiyyetin kıymet verdigi seyleri asagılamak, küfür olur.
47– Abdestsiz oldugunu bildigi hâlde namaz kılmak küfür olur.
48– Bildigi hâlde, kıbleden baska tarafa namaz kılmak küfür olur. Namâzı kıbleye karsı kılmak lâzım degildir diyen, kâfir olur.
49– Bir Müslümanı kötülemek için kâfir demek küfür olmaz. Kâfir olmasını istiyerek söylemek küfür olur.
50– Günâh olduguna ehemmiyyet vermeden günâh islemek küfür olur.
51– Ibâdet yapmanın lâzım olduguna ve günâhdan sakınmanın lâzım olduguna inanmamak küfür olur.
52– Toplanan vergiler sultânın mülkü olduguna inanmak küfür olur.
53– Kâfirlerin dîni âyinlerini begenmek, zarûret yok iken zünnar kusanmak ve küfür alâmetlerini kullanmak ve bunlara muhabbet edip, el kavusdurmak küfür olur.
54– Rızâsı ile, filân sey, filân kimsededir, yâhud yokdur, kâfir olayım, yehûdî olayım diye yemîn eylemis olsa, o sey, o kimsede olsun veyâ olmasın, o kimse kendi rızâsı ile küfüre varmısdır.
55– Zinâ, livâta, fâiz, yalan gibi her dinde harâm olan birsey için, halâl olsaydı da, ben dahî isleseydim diye temennî etmek küfürdür.
56– Peygamberlere “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” inandım, ammâ, Âdem aleyhisselâm Peygamber midir, bilmiyorum demek küfürdür.
57– Muhammed aleyhisselâmın âhır zemân Peygamberi oldugunu bilmiyen, kâfir olur.
58– Bir kimse, Peygamberlerin dedigi dogru ise, biz kurtulduk dese, kâfir olur. [Bu sözü sübhe yolu ile söyledi ise kâfir olur.]
59– Bir kimseye, gel namaz kıl deseler, o da, kılmam dese, kâfir olur. Ammâ murâdı, senin sözünle kılmam, Allahü Teâlânın emri ile kılarım dese kâfir olmaz.
60– Bir kimseye, sakalını bir tutamdan kısa yapma veyâ bir tutamdan fazlasını kes, tırnaklarını kes, zîrâ, Resûlullahın “sallallahü Teâlâ aleyhi ve sellem” sünnetidir deseler, o da kesmem dese, kâfir olur. Sâir sünnetler de böyledir. (Senin sözünle islemem, ammâ Resûlullahın sünneti oldugu için islerim demek küfür olmaz. Inkâr maksadı ile olursa küfür olur.)
61– Bir kimse bıyıklarını kırkdıkda, yanındaki, birseye yaramadı,dese, o diyenin küfüründen korkulur. [Bıyıkları kısaltmaksünnetdir. Sünneti hafîf görmüs olur.]
62– Bir kimse, -basdan ayaga- harîr (ipek) giyinse, baska birisi bu hâline, mubârek olsun dese, küfüründen korkulur.
63– Bir kimse, kıbleye karsı ayagını uzatıp yatmak veyâ kıbleye karsı tükürmek veyâ kıbleye karsı bevl etmek gibi bir mekrûhu islese, o kimseye bu yapdıkların mekrûhdur, isleme deseler, o da, her günâhımız bu kadar olsa, dese, küfüründen korkulur. Ya’nî mekrûhu önemsiz birsey saydıgı için.
64– Bir kimsenin hizmetkârı, kapıdan içeri girse, efendisine selâm verse, efendisinin yanında bulunan bir kimse de, sus, efendisine selâm vermek olur mu dese, o diyen kimse kâfir olur. Ammâ murâdı, müâseret âdâbı ögretmek ise, selâmı kalben vermek gerekdi, demek ise, küfür olmaz.
65– Îmân artar, azalır demek küfürdür. Ammâ kemâl, yakîn i’tibâriyle olursa küfür olmaz.
66– Kıble ikidir, biri Kâ’be, biri Kudüs dese küfürdür. Simdiki hâlde ikidir demek küfürdür. Ammâ Beyt-i Mukaddes kıble idi, sonra Kâ’be kıble oldu dese küfür olmaz.
67– Bir kimse bir islâm âlimine sebebsiz bugz etse, sögse, o kimsenin küfüründen korkulur.
68– Bir kimse, taâm yirken konusmamak, mecûsîlerin iyi âdetlerindendir, dese, yâhud âdetli ve lohusa hâlinde, hanımı ile yatmamak mecûsîlerin iyi seylerindendir dese, kâfir olur, demislerdir.
69– Bir kimseye sen, mü’min misin deseler, o da insâallah dese, te’vîl edemese küfürdür.
70– Bir kimse, evlâdı ölen kimseye, Allahü Teâlâya senin oglun gerek idi, dese, kâfir olur, demislerdir.
71– Bir kadın beline bir kara ip baglasa, bu nedir deseler, zünnârdır dese, kâfir olur.
72– Bir kimse, harâm taâm yidikde, Bismillah dese kâfir olur. Harâm-ı li-aynihî için, ya’nî les, serâb gibi harâmlar için böyledir. Kendisi harâm olmıyan, harâm-ı li-gayrihî için böyle degildir. Gasb edilmis malı yidikde besmele çekmek küfür olmaz. Malın kendisi harâm degil, gasb edilmesi harâmdır.
73– Bir kimsenin küfürüne râzı olmak küfürdür. Bir kisiyebeddüâ ederek, Allahü Teâlâ senin cânını küfür ile alsın dese kâfir olmasında âlimler ihtilâf etdiler. Küfürüne rızâ küfürdür. Ammâ, zulm ve fıskından ötürü -azâbı dâim ve siddetli olsun- diye rızâ ise küfür degildir.
74– Bir kimse, -Allahü Teâlâ bilir- filân isi islemedim dese, hâlbuki o isi isledigini bilse, kâfir olur. Hak Teâlâya cehl isnâd etmis olur.
75– Bir kimse bir kadını sâhidsiz nikâh etse, o kimse ve kadın, Allahü Teâlâ ve Peygamber sâhidimizdir deseler, her ikisi kâfir olur. Zîrâ Peygamberimiz “sallallahü Teâlâ aleyhi ve sellem” diri iken gaybı bilmezdi. Gaybı bilirdi demek küfür olur. [Gaybı, Allahü Teâlâ bilir ve Onun bildirdikleri bilir.]
76– Ben çalınanları ve gayb olanları bilirim dese, söyliyen ve inanan kâfir olur. Bana cin haber veriyor dese, yine kâfir olur. Peygamberler ve cinnîler dahî gaybı bilmez. [Gaybı, Allahü Teâlâ ve Onun bildirdikleri bilir.]
77– Bir kimse, Allahü Teâlâya yemîn etmek istese, baska bir kimse de, ben senin, Allahü Teâlâya yemînini istemem, talâka ve serefe, nâmûsa yemînini dilerim dese kâfir olur, demislerdir.
78– Bir kimse, sevmedigi bir kisiye, senin dîdârın [yüzün, çehren] bana can alıcı gibidir, dese, kâfir olur, demislerdir. Zîrâ can alıcı melek [Azrâîl aleyhisselâm] büyük melekdir.
79– Bir kimse namaz kılmamak hos isdir dese, kâfir olur. Bir kimse, bir kisiye, gel namaz kıl dese, o da bana namaz kılmak zor isdir dese, kâfir olur, demislerdir.
80– Bir kimse, Allahü Teâlâ, gökde benim sâhidimdir dese, kâfir olur. Zîrâ Allahü Teâlâya mekân isnâd etmis olur. Allahü Teâlâ mekândan münezzehdir.
81– Allah baba diyen kâfir olur.
82– Bir kimse, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” yemek yidikden sonra, mubârek parmagını yalardı dese, bir baskası, bu is terbiyesizlikdir dese, kâfir olur.
83– Bir kimse Peygamber “aleyhissalâtü vesselâm” siyâh idi dese kâfir olur. [Siyâh köpekleri arab, arab diye çagırmak, hamam böcegine kara Fatma demek yaygın hâldedir. Sakınmak lâzımdır.]
84– Rızk Allahü Teâlâdandır. Lâkin kuldan da hareket gerekir dese, bu söz sirkdir. Zîrâ kulun hareketi de Allahü Teâlâdandır.
85– Bir kimse, nasrânî olmak, yehûdî olmakdan, Amerikan kâfiri olmak, komünist olmakdan hayrlıdır dese, kâfir olur. Yehûdî, nasrânîden, komünist hıristiyandan serlidir demelidir.
86– Kâfir olmak, hıyânet etmekden yegdir dese, kâfir olur.
87– Ilm meclisinde ne isim var, yâhud âlimlerin dedigini islemege kim kâdir olur dese veyâ fetvâyı yere atsa ve din adamlarının sözü neye yarar dese, kâfir olur.
88– Bir kimse, küfür söylese, bir kisi dahî gülse, gülen dahî kâfir olur. Gülmesi zarûrî olursa, küfür degildir.
89– Bir kimse, mesâyıhın ervâhı hep hâzırdır, bilirler dese kâfir olur. Hâzır olur dese küfür olmaz. [Evliyânın rûhları, Allahü Teâlâ gibi hâzır ve nâzır olamazlar. Anıldıkları yerde hâzır olurlar. Anılmadan evvel orada yok idiler.]
90– Islâmiyyeti bilmem veyâ istemem dese, kâfir olur.
91– Bir kimse, Âdem aleyhisselâm bugday yimese idi, biz sakî olmazdık dese, kâfir olur. Ammâ biz dünyâda olmazdık dese, küfüründe ihtilâf etmislerdir.
92– Âdem aleyhisselâm bez dokurdu dese, birisi dahî, öyle ise biz çuhacı oglanları imisiz dese, kâfir olur.
93– Bir kisi, küçük günâh islese, birisi ona tevbe et dese, o dahî, ne isledim ki tevbe edeyim dese, kâfir olur.
94– Biri digerine, gel islâm âlimine gidelim veyâ fıkh, ilmihâl kitâbından okuyup ögrenelim dese, o dahî, ben ilmi ne yapayım dese kâfir olur. Zîrâ ilmi istihfâfdır [küçük görmek, hafîfe almakdır].
95– Tefsîr ve fıkh kitâblarına hakâret eden, bunları begenmiyen, kötüliyen kimse kâfir olur.
96– Bir kimseye, kimin zürriyyetindensin, kimin milletindensin, i’tikâdda mezhebin imâmı kimdir, amelde mezhebin imâmı kimdir diye süâl etseler, bilmese, kâfir olur.
97– Kat’i harâma halâl diyen kâfir olur. [Tütüne harâm demek tehlükelidir.]
98– Bütün dinlerde harâm olan, halâl edilmesi hikmete muhâlif olan birseyin halâl olmasını arzû etmek küfürdür. Zinâ, livâta, karnı doydukdan sonra yimek, fâiz alıp-vermek gibi. Serâbın halâl olmasını temennî küfür degildir. Çünki, her dinde harâmdegildi.
99– Kur’ân-ı azîm-ûs-sânı, lâf ve latîfe arasında isti’mâl etmek[kullanmak] küfürdür.
100– Yahya adlı kimseye, (Yâ Yahya! huz-il-kitâbe) dese kâfir olur. Kur’ân-ı kerîm ile alay etmis olur. Çalgı, oyun, sarkı arasında Kur’ân-ı kerîm okumak da böyledir.
101– Simdi geldim Bismillâhi dese, âfâtdır. Birseyi çok görse (Mâhalakallah) dese, ma’nâsını bilmese kâfir olur.
102– Bir kimse, simdi sana sövmem, sövmenin adını günâh koymuslar dese, âfâtdır.
103– Bir kimse, Cebrâîl buzagısı gibi çırılçıplak olmussun dese, âfâtdır, melekle alay etmekdir.
104– Oglumun bası için veyâ basım için kelimelerine, yemîn billahi atf etse, meselâ, vallahî oglumun bası için dese, küfür olmasından korkulur.
105– Kur’ân-ı kerîmi, mevlidi ve ilâhîleri çalgı çalarken okumak veyâ çalgı aletleri ile okumak küfürdür.
106– Kur’ân-ı kerîmi, mevlidi, ilâhîleri, salevât-ı serîfeleri fısk meclislerinde hurmet ile okumak harâm olur. Eglence, keyf için okumak küfür olur.
107– Sünnet üzere okunan Ezân-ı Muhammedîyi dinlemeyip, kıymet vermezse hemen kâfir olur.
108– Kur’ân-ı kerîme kendi aklı ile ma’nâ veren kâfir olur.
109– Kur’ân-ı kerîmde ve hadîs-i serîflerde açıkça bildirilmis olan ve müctehid imâmların sözbirligi ile bildirdikleri ve Müslümanlar arasına yayılmıs îmân bilgilerine uygun inanmıyan kâfir olur. Küfürün bu dürlüsüne (Ilhâd), böyle inananlara (Mülhid) denir.
110– Kâfire saygı ile selâm veren, kâfir olur.
111– Kâfire saygı bildiren bir söz söylemek, meselâ üstâdım demek küfür olur.
112– Baskasının küfürüne râzı olan kâfir olur.
113– Kur’ân-ı kerîm bulunan bantlar ve plâklar, mushâf-ı serîf gibi kıymetlidirler. Bunlara da saygısızlık yapmak küfür olur.
114– Cin ile tanısan falcılar ve yıldıznâmeye bakıp ve sorulan herseye cevâb verenlere ve büyücülere gidip, söylediklerine, yapdıklarına inanmak, ba’zan dogru çıksa bile, Allahü Teâlâdan baskasının herseyi bildigine ve her diledigini yapacagına inanmak olup, küfür olur. [Fen bilgilerine inanmamak böyle degildir.]
115– Sünneti hafîf görerek, ehemmiyyet vermiyerek terk etmek küfür olur.
116– Zünnâr denilen papaz kusagını baglamak ve putlara ya’nî haç, salîb denilen dik kesilen iki çubuk ve heykellere ve bunların resmlerine tapınmak, ta’zîm etmek ve ahkâm-ı islâmiyyeyi bildiren din kitâblarından birini tahkîr etmek, islâm âlimlerinden birini istihzâ, alay etmek ve küfüre sebeb olan bir söz söylemek ve yazmak ve ta’zîm etmemiz emr olunan bir seyi tahkîr ve tahkîr etmemiz emr olunan bir seyi ta’zîm etmek küfürdür.
117– Bir sâhir [büyücü], sihr ile istedigini elbette yapar, sihr muhakkak te’sîr eder diyen ve inanan kâfir olur.
118– Müslüman, kendisine kâfir diyene, efendim gibi kabûl gösteren cevâb verirse, o da kâfir olur.
119– Harâm oldugu bilinen belli bir mal ile câmi’ yapdırmak ve sadaka vermek ve baska hayr yapdırmak ve bunlara karsılık sevâb beklemek küfürdür.
120– Bir kimse, elindeki kat’i harâm olan maldan sadaka verse, sevâb umsa, alan fakîr, harâmdan oldugunu bilerek, verene Allah râzı olsun dese, veren de veyâ baska bir kimse de âmîn dese, hepsi kâfir olur.
121– Nikâhı harâm olan kadın ile evlenmege halâl diyen kâfir olur.
122– Meyhânelerde, oyun yerlerinde, günâh islenen topluluklarda, radyo ile ho-parlör ile Kur’ân-ı kerîm ve mevlid dinliyerek keyflenmek küfür olur.
123– Kur’ân-ı kerîmi çalgı çalarak okumak küfürdür.
124– Kur’ân-ı kerîmin radyoda ve ho-parlörde söylenen, okunan tam benzerine de saygısızlık yapmak küfür olur.
125– Allahü Teâlâdan baskasına her ne maksad ile olur ise olsun, Yaratıcı demek küfürdür.
126– Abdülkâdir yerine, Abdülkoydur demek, kasd ile olur ise küfürdür. Abdül’azîz yerine Abdülüzeyz, Muhammed yerine Memo, Hasen yerine Hasso, Ibrâhîm yerine Ibo demek böyledir. Bu ismleri, ayakkabı ve terliklere yazanların ve üzerlerine basanların îmânlarının gitmesinden korkulur.
127– Abdestsiz oldugunu bilerek namaz kılmak ve sünnet olan bir isi begenmemek küfürdür. Sünnete ehemmiyyet vermemek küfürdür.
128– Câhillerin, Evliyâyı yaratıcı sanmalarından korkdugumuz için türbeleri yıkıyoruz sözü küfürdür.
129– Baskasının, hele kendi yavrusunun kâfir olmasına sebeb olan kâfir olur.
130– Zinâya, livâtaya câiz demek küfürdür.
131– Nass ile [ya’nî âyet ve hadîs ile] ve icmâ’ ile bildirilmis olan harâma ehemmiyyet vermemek küfürdür.
132– Büyük günâhlara devâm etmek, ısrar etmek, küfüre sürükler. Namaza ehemmiyyet vermemek küfürdür.
133– Üzerinde yazı, hattâ harf bulunan kâgıdı, örtüyü, seccâdeyi yere koymak [hakâret için sermek veyâ kullanmak] küfür olur.
134– Ebû Bekr-i Sıddîk ile Ömer-ül-Fârûkun “radıyallahü Teâlâ anhüm” hilâfete hakları yok idi demek küfürdür.
135– Allahü Teâlâdan ayrı olarak bir ölüden birsey beklemek küfür olur.
136– Tez veren dede demek çok çirkin ve küfüre sebeb olur.
137– Meyyiti topraga gömmek farz oldugu için, bu farza ehemmiyyet vermiyerek hizmetden kaçanın, ilmi, fenni ileri sürerek, ölüleri gömmek gericilikdir, Buda, berehmen, komünist kâfirleri gibi ölüleri yakmak dahâ iyidir diyenin îmânı gider, mürted olur.
138– Allahü Teâlânın Velîlerinden, ölü veyâ diri birisini, dil veyâ kalb ile inkâr etmek küfürdür.
139– Evliyâya ve ilmi ile âmil olanlara düsmanlık küfürdür.
140– Evliyâda ismet sıfatı vardır demek küfürdür. [Ismet sıfatı yalnız Peygamberlerde bulunur.]
141– Ilmi bâtından nasîbi olmıyanın îmânsız gitmesinden korkulur. Bundan nasîb almanın en asagısı bu ilme inanmakdır.
142– Kur’ân-ı kerîmi, din âlimlerinden hiçbirinin okumadıgı seklde okumak, ma’nâyı ve kelimeleri bozmasa bile, küfürdür.
143– Papasların ibâdetlerine mahsûs seyi kullanmak küfürdür.
144– Herhangi bir hâdisenin kendi kendine olduguna inanmak ve hayvanların, tek hücrelilerden, yüksek yapılılara dogru, birbirine ve nihâyet insana döndügünü söylemek küfürdür.
145– Namazı bile bile kılmayıp, kazâ etmegi düsünmiyen, bunun için azâb çekeceginden korkmıyan kimse, hanefî mezhebinde de kâfirdir.
146– Kâfirlerin ibadetlerini, ibadet olarak yapmak, meselâ kiliselerinde çaldıkları org gibi çalgıları ve çanları camilerde çalmak ve İslamiyet'in kâfirlik alâmeti saydığı şeyleri, zaruret ve cebri olmadan kullanmak küfür olur.
147– Eshâb-ı kirâma sövene mülhid denir. Mülhid kâfir olmaktadır.
148– Kâfirlerin resimlerini yükseğe asarak tazim küfürdür.
149– Resmin, heykelin sâhibinde ve salîbde [haçda] veyâ yıldız, günes, inek gibi herhangi bir seyde, ülûhiyyet sıfatı bulunduguna inanarak, meselâ, istediğini yaratır, her istediğini yapar, hastaya sifâ verir diyerek ta’zîm etmek küfür olur.
150– Hazret-i Âiseyi kazf eden [fâhise diyen] ve babasının sahâbî olduguna inanmıyan kâfir olur.
151– Îsâ aleyhisselâmın gökden inecegi de zarûrî bilinmekdedir. Buna inanmıyan kâfir olur.
152– Kur’ân-ı kerîmde ve hadîs serîfde Cennet ile müjdelenen kimseye kâfir demek, küfürdür.
153– Fennin, tecribenin dısında olan, fen ile ilgisi bulunmıyan âyet-i kerîmeleri, fen bilgisine uydurmaga kalkısmak, Selef-i sâlihînin tefsîrlerini degisdirmek, büyük suç olur. Böyle tefsîr ve terceme yapanlar kâfir olur.
154– Müslüman denilen bir kız, âkıl-bâlig olunca Müslümanlıgı bilmez ise, milletsiz kâfir olur. Erkek de böyledir.
155– Müslüman kadının, bası, kolları ve bacakları açık olarak sokaga çıkması, erkeklere göstermesi harâmdır, günâhdır. Ehemmiyyet vermezse, aldırıs etmezse, îmânı gider, kâfir olur.
156– Peygamberimizin bildirdigi farzlar ve harâmlar da, Kur’ân-ı kerîmde açıkca bildirilen farzlar, harâmlar gibi kıymetlidir. Bunlara da inanmıyan, kabûl etmiyen dinden çıkar, kâfir olur.
157– Rükü’ tesbîhinde (Zı) ile (azîm) demek; Rabbîm büyükdür demekdir. Eger ince (Ze) ile (azim) denilirse, (Rabbim benim düsmanımdır) demek olur ve namaz bozulur, ma’na degisdigiiçin küfüre de sebeb olur.
158– Kur’ân-ı kerîmi tegannî ile okuyan hâfıza, ne güzel okudun diyen kimsenin îmânı gider, kâfir olur. Dört mezhebde de harâm olan bir seye, güzel diyen kâfir olur. Yoksa, sesi, sadâsı, Kur’ân-ı kerîmi okuması güzel demek istiyen kâfir olmaz.
159– Meleklerin ve Cinnin varlıgına inanmıyan kâfir olur.
160– Kur’ân-ı kerîmin âyetlerine, kelimelerin açık, meshûr ma’nâları verilir. Bu ma’nâları degisdirerek, bâtınîlere (Ismâ’îlilere) uyanlar kâfir olur.
161– Sihr yaparken, küfüre sebeb olan kelime ve is olursa,küfürdür.
162– Müslümana, (ey kâfir) diyen [veyâ, Müslümana mason diyen, komünist diyen], onu kâfir i’tikâd ederse, kendisi kâfir olur.
163– Ibâdetleri yapan kimse, îmânının bozulmasında sübhe eder ve günâhım çokdur, ibâdetlerim beni kurtarmaz diye düsünürse, îmânının kuvvetli oldugu anlasılır. Îmânının devâm edeceginden sübhe eden kâfir olur.
164– Peygamberlerin sayısını söylemek, Peygamber olmıyanı Peygamber yapmak veyâ Peygamberi Peygamber kabûl etmemek olabilir. Bu ise küfürdür. Çünki, Peygamberlerden birini kabûl etmemek, hiçbirini kabûl etmemek demekdir.
2– Sen bana zulmettiğin gibi, Allah-ü Teâlâ da sana zulmediyor demek küfürdür.
3– Filân Müslüman benim gözümde Yahudi gibidir demek küfürdür.
4– Yalan bir söze, Allahü Teâlâ biliyor ki doğrudur demek küfürdür.
5– Melekleri küçültücü şeyler söylemek küfürdür.
6– Kur’ân-ı kerîmi, hattâ bir harfini küçültücü söz söylemek, bir harfine inanmamak küfürdür.
7– Çalgı çalarak Kur’ân-ı kerîm okumak küfürdür.
8– Hakîkî olan Tevrât ve Incile inanmamak, bunları kötülemek küfürdür. [Şimdi, hakiki Tevrat ve Incil yoktur.]
9– Kur’ân-ı kerîmi sâz olan harflerle okuyup, Kur’ân budur demek küfür olur.
10– Peygamberleri küçültücü şeyler söylemek küfürdür.
11–Peygamberlerden “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” birine inanmamak küfürdür.
12– Çok iyilik yapan birisi için, Peygamberden daha iyidir demek küfür olur.
13– Peygamberler muhtaç idi demek küfür olur. Çünkü, onların fakirlikleri kendi istekleri ile idi.
14– Birisi, Peygamber olduğunu söylese, buna inananlar da kâfir olur.
15– Âhirette olacak şeylerle alay etmek küfür olur.
16– Kabirdeki ve kıyâmetteki azâblara [akla, fenne uygun değildir diyerek] inanmamak küfürdür.
17– Cennette Allahü Teâlâyı görmeğe inanmamak, ben Cenneti istemem, Allah-ü Teâlâ’yı isterim demek küfür olur.
18– Islâmiyyete inanmamak alâmeti olan sözler, fen bilgileri, din bilgilerinden dahâ hayırlıdır demek küfürdür.
19– Namâz kılsam da, kılmasam da birdir demek küfürdür.
20– Zekât vermem demek küfürdür.
21– Fâiz halâl olsaydı demek küfürdür.
22– Zulm halâl olsaydı demek küfürdür.
23– Harâmdan olan malı fakîre verip, sevâb beklemek, fakîr, verilen paranın harâm oldugunu bilerek, verene hayr düâ etmek küfürdür.
24– Imâm-ı a’zam Ebû Hanîfenin kıyâsı hak degildir demek küfürdür. Vehhâbîler, bunun için, kâfir oluyor.
25– Meshûr sünnetlerden birini begenmemek küfürdür.
26– “Kabrim ile minberim arası, [Ravda-i mutahhara] Cennet bagçelerinden bir bagçedir” hadîs-i serîfini isitince, ben minber, hasır ve kabrden baska birsey görmiyorum demek küfür olur.
27– Islâm bilgilerine inanmamak, bunları ve din âlimlerini asagılamak da küfür olur.
28– Kâfir olmagı isteyen kimse, buna niyyet etdigi anda kâfir olur.
29– Baskasının kâfir olmasını istiyen kimse, küfürü begendigi için istiyorsa kâfir olur.
30– Küfüre sebeb oldugunu bilerek ve arzûsu ile küfür kelimelerini söyliyen kâfir olur. Bilmiyerek söyliyorsa, âlimlerin çoguna göre yine kâfir olur.
31– Küfüre sebeb olan bir isi bilerek yapmak küfür olur. Bilmiyerek yapınca da küfür olur diyen âlimler çokdur.
32– Beline, zünnâr denilen papaz kusagını baglamak ve küfüre mahsûs birsey giymek küfür olur. Tüccârın dâr-ülharbde de kullanması küfür olur. Bunları mizâh için, baskalarını güldürmek için, saka için kullanmak da küfüre sebeb olur.
33– Kâfirlerin bayram günlerinde, o güne mahsûs seylerini, onlar gibi kullanmak, bunları kâfire hediyye etmek küfür olur.
34– Akllı, bilgili, edebiyyatcı oldugunu göstermek için veyâ yanındakileri hayrete düsürmek, güldürmek, sevindirmek veyâ alay etmek için söylenen sözlerde (küfür-i hükmî)den korkulur. Gadab, kızgınlık ve hırs ile söylenen sözler de böyledir.
35– Gıybet eden kimse, ben gıybet etmedim, onda bulunan seyi söyledim derse, böyle söylemek küfür olur.
36– Çocuk iken nikâh edilmiş kız, âkıl ve baliğ olduğu zaman, îmânı, islâmı bilmese, sorulunca anlatamasa, zevcinden bos olur, kendisi mürted olur. Erkek de böyledir.
37– Bir mü’mini [haksız olarak], öldüren veyâ öldürülmesini emr eden kimseye, iyi yaptın diyen kâfir olur.
38– Katli vâcib olmayan kimse için, öldürülmesi lâzımdır demek küfür olur.
39– Bir kimseyi haksız olarak döven veyâ öldüren zâlime, iyi yaptın, bunu hak etmisti demek küfür olur.
40– Yalan olarak, Allahü Teâlâ biliyor ki, seni çocuğumdan çok seviyorum demek küfür olur.
41– Mevki’ sâhibi bir Müslüman aksırınca, buna (Yerhamükallah) diyen kimseye, büyüklere karsı böyle söylenmez demek küfür olur.
42– Vazife olduğuna inanmayarak, hafîf görerek namaz kılmamak, oruc tutmamak, zekât vermemek, küfür olur.
43– Allahın rahmetinden ümmîdini kesmek küfür olur.
44– Kendisi harâm olmayıp, sonradan hâsıl olan bir sebebden dolayı harâm olan mala, paraya (harâm-ı li gayrihî) denir. Çalınan ve harâm yollardan gelen mal böyledir. Bunlara halâl demek küfür olmaz. Les, domuz, serâb gibi, kendileri harâm olan seylere (harâm-ı li aynihî) denir. Bunlara halâl demek küfür olur.
45– Harâm oldukları, kesin olarak bilinen bütün günâhlara halâl demek de, küfür olur.
46– Ezân, câmi’, fıkh kitâbları gibi islâmiyyetin kıymet verdigi seyleri asagılamak, küfür olur.
47– Abdestsiz oldugunu bildigi hâlde namaz kılmak küfür olur.
48– Bildigi hâlde, kıbleden baska tarafa namaz kılmak küfür olur. Namâzı kıbleye karsı kılmak lâzım degildir diyen, kâfir olur.
49– Bir Müslümanı kötülemek için kâfir demek küfür olmaz. Kâfir olmasını istiyerek söylemek küfür olur.
50– Günâh olduguna ehemmiyyet vermeden günâh islemek küfür olur.
51– Ibâdet yapmanın lâzım olduguna ve günâhdan sakınmanın lâzım olduguna inanmamak küfür olur.
52– Toplanan vergiler sultânın mülkü olduguna inanmak küfür olur.
53– Kâfirlerin dîni âyinlerini begenmek, zarûret yok iken zünnar kusanmak ve küfür alâmetlerini kullanmak ve bunlara muhabbet edip, el kavusdurmak küfür olur.
54– Rızâsı ile, filân sey, filân kimsededir, yâhud yokdur, kâfir olayım, yehûdî olayım diye yemîn eylemis olsa, o sey, o kimsede olsun veyâ olmasın, o kimse kendi rızâsı ile küfüre varmısdır.
55– Zinâ, livâta, fâiz, yalan gibi her dinde harâm olan birsey için, halâl olsaydı da, ben dahî isleseydim diye temennî etmek küfürdür.
56– Peygamberlere “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” inandım, ammâ, Âdem aleyhisselâm Peygamber midir, bilmiyorum demek küfürdür.
57– Muhammed aleyhisselâmın âhır zemân Peygamberi oldugunu bilmiyen, kâfir olur.
58– Bir kimse, Peygamberlerin dedigi dogru ise, biz kurtulduk dese, kâfir olur. [Bu sözü sübhe yolu ile söyledi ise kâfir olur.]
59– Bir kimseye, gel namaz kıl deseler, o da, kılmam dese, kâfir olur. Ammâ murâdı, senin sözünle kılmam, Allahü Teâlânın emri ile kılarım dese kâfir olmaz.
60– Bir kimseye, sakalını bir tutamdan kısa yapma veyâ bir tutamdan fazlasını kes, tırnaklarını kes, zîrâ, Resûlullahın “sallallahü Teâlâ aleyhi ve sellem” sünnetidir deseler, o da kesmem dese, kâfir olur. Sâir sünnetler de böyledir. (Senin sözünle islemem, ammâ Resûlullahın sünneti oldugu için islerim demek küfür olmaz. Inkâr maksadı ile olursa küfür olur.)
61– Bir kimse bıyıklarını kırkdıkda, yanındaki, birseye yaramadı,dese, o diyenin küfüründen korkulur. [Bıyıkları kısaltmaksünnetdir. Sünneti hafîf görmüs olur.]
62– Bir kimse, -basdan ayaga- harîr (ipek) giyinse, baska birisi bu hâline, mubârek olsun dese, küfüründen korkulur.
63– Bir kimse, kıbleye karsı ayagını uzatıp yatmak veyâ kıbleye karsı tükürmek veyâ kıbleye karsı bevl etmek gibi bir mekrûhu islese, o kimseye bu yapdıkların mekrûhdur, isleme deseler, o da, her günâhımız bu kadar olsa, dese, küfüründen korkulur. Ya’nî mekrûhu önemsiz birsey saydıgı için.
64– Bir kimsenin hizmetkârı, kapıdan içeri girse, efendisine selâm verse, efendisinin yanında bulunan bir kimse de, sus, efendisine selâm vermek olur mu dese, o diyen kimse kâfir olur. Ammâ murâdı, müâseret âdâbı ögretmek ise, selâmı kalben vermek gerekdi, demek ise, küfür olmaz.
65– Îmân artar, azalır demek küfürdür. Ammâ kemâl, yakîn i’tibâriyle olursa küfür olmaz.
66– Kıble ikidir, biri Kâ’be, biri Kudüs dese küfürdür. Simdiki hâlde ikidir demek küfürdür. Ammâ Beyt-i Mukaddes kıble idi, sonra Kâ’be kıble oldu dese küfür olmaz.
67– Bir kimse bir islâm âlimine sebebsiz bugz etse, sögse, o kimsenin küfüründen korkulur.
68– Bir kimse, taâm yirken konusmamak, mecûsîlerin iyi âdetlerindendir, dese, yâhud âdetli ve lohusa hâlinde, hanımı ile yatmamak mecûsîlerin iyi seylerindendir dese, kâfir olur, demislerdir.
69– Bir kimseye sen, mü’min misin deseler, o da insâallah dese, te’vîl edemese küfürdür.
70– Bir kimse, evlâdı ölen kimseye, Allahü Teâlâya senin oglun gerek idi, dese, kâfir olur, demislerdir.
71– Bir kadın beline bir kara ip baglasa, bu nedir deseler, zünnârdır dese, kâfir olur.
72– Bir kimse, harâm taâm yidikde, Bismillah dese kâfir olur. Harâm-ı li-aynihî için, ya’nî les, serâb gibi harâmlar için böyledir. Kendisi harâm olmıyan, harâm-ı li-gayrihî için böyle degildir. Gasb edilmis malı yidikde besmele çekmek küfür olmaz. Malın kendisi harâm degil, gasb edilmesi harâmdır.
73– Bir kimsenin küfürüne râzı olmak küfürdür. Bir kisiyebeddüâ ederek, Allahü Teâlâ senin cânını küfür ile alsın dese kâfir olmasında âlimler ihtilâf etdiler. Küfürüne rızâ küfürdür. Ammâ, zulm ve fıskından ötürü -azâbı dâim ve siddetli olsun- diye rızâ ise küfür degildir.
74– Bir kimse, -Allahü Teâlâ bilir- filân isi islemedim dese, hâlbuki o isi isledigini bilse, kâfir olur. Hak Teâlâya cehl isnâd etmis olur.
75– Bir kimse bir kadını sâhidsiz nikâh etse, o kimse ve kadın, Allahü Teâlâ ve Peygamber sâhidimizdir deseler, her ikisi kâfir olur. Zîrâ Peygamberimiz “sallallahü Teâlâ aleyhi ve sellem” diri iken gaybı bilmezdi. Gaybı bilirdi demek küfür olur. [Gaybı, Allahü Teâlâ bilir ve Onun bildirdikleri bilir.]
76– Ben çalınanları ve gayb olanları bilirim dese, söyliyen ve inanan kâfir olur. Bana cin haber veriyor dese, yine kâfir olur. Peygamberler ve cinnîler dahî gaybı bilmez. [Gaybı, Allahü Teâlâ ve Onun bildirdikleri bilir.]
77– Bir kimse, Allahü Teâlâya yemîn etmek istese, baska bir kimse de, ben senin, Allahü Teâlâya yemînini istemem, talâka ve serefe, nâmûsa yemînini dilerim dese kâfir olur, demislerdir.
78– Bir kimse, sevmedigi bir kisiye, senin dîdârın [yüzün, çehren] bana can alıcı gibidir, dese, kâfir olur, demislerdir. Zîrâ can alıcı melek [Azrâîl aleyhisselâm] büyük melekdir.
79– Bir kimse namaz kılmamak hos isdir dese, kâfir olur. Bir kimse, bir kisiye, gel namaz kıl dese, o da bana namaz kılmak zor isdir dese, kâfir olur, demislerdir.
80– Bir kimse, Allahü Teâlâ, gökde benim sâhidimdir dese, kâfir olur. Zîrâ Allahü Teâlâya mekân isnâd etmis olur. Allahü Teâlâ mekândan münezzehdir.
81– Allah baba diyen kâfir olur.
82– Bir kimse, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” yemek yidikden sonra, mubârek parmagını yalardı dese, bir baskası, bu is terbiyesizlikdir dese, kâfir olur.
83– Bir kimse Peygamber “aleyhissalâtü vesselâm” siyâh idi dese kâfir olur. [Siyâh köpekleri arab, arab diye çagırmak, hamam böcegine kara Fatma demek yaygın hâldedir. Sakınmak lâzımdır.]
84– Rızk Allahü Teâlâdandır. Lâkin kuldan da hareket gerekir dese, bu söz sirkdir. Zîrâ kulun hareketi de Allahü Teâlâdandır.
85– Bir kimse, nasrânî olmak, yehûdî olmakdan, Amerikan kâfiri olmak, komünist olmakdan hayrlıdır dese, kâfir olur. Yehûdî, nasrânîden, komünist hıristiyandan serlidir demelidir.
86– Kâfir olmak, hıyânet etmekden yegdir dese, kâfir olur.
87– Ilm meclisinde ne isim var, yâhud âlimlerin dedigini islemege kim kâdir olur dese veyâ fetvâyı yere atsa ve din adamlarının sözü neye yarar dese, kâfir olur.
88– Bir kimse, küfür söylese, bir kisi dahî gülse, gülen dahî kâfir olur. Gülmesi zarûrî olursa, küfür degildir.
89– Bir kimse, mesâyıhın ervâhı hep hâzırdır, bilirler dese kâfir olur. Hâzır olur dese küfür olmaz. [Evliyânın rûhları, Allahü Teâlâ gibi hâzır ve nâzır olamazlar. Anıldıkları yerde hâzır olurlar. Anılmadan evvel orada yok idiler.]
90– Islâmiyyeti bilmem veyâ istemem dese, kâfir olur.
91– Bir kimse, Âdem aleyhisselâm bugday yimese idi, biz sakî olmazdık dese, kâfir olur. Ammâ biz dünyâda olmazdık dese, küfüründe ihtilâf etmislerdir.
92– Âdem aleyhisselâm bez dokurdu dese, birisi dahî, öyle ise biz çuhacı oglanları imisiz dese, kâfir olur.
93– Bir kisi, küçük günâh islese, birisi ona tevbe et dese, o dahî, ne isledim ki tevbe edeyim dese, kâfir olur.
94– Biri digerine, gel islâm âlimine gidelim veyâ fıkh, ilmihâl kitâbından okuyup ögrenelim dese, o dahî, ben ilmi ne yapayım dese kâfir olur. Zîrâ ilmi istihfâfdır [küçük görmek, hafîfe almakdır].
95– Tefsîr ve fıkh kitâblarına hakâret eden, bunları begenmiyen, kötüliyen kimse kâfir olur.
96– Bir kimseye, kimin zürriyyetindensin, kimin milletindensin, i’tikâdda mezhebin imâmı kimdir, amelde mezhebin imâmı kimdir diye süâl etseler, bilmese, kâfir olur.
97– Kat’i harâma halâl diyen kâfir olur. [Tütüne harâm demek tehlükelidir.]
98– Bütün dinlerde harâm olan, halâl edilmesi hikmete muhâlif olan birseyin halâl olmasını arzû etmek küfürdür. Zinâ, livâta, karnı doydukdan sonra yimek, fâiz alıp-vermek gibi. Serâbın halâl olmasını temennî küfür degildir. Çünki, her dinde harâmdegildi.
99– Kur’ân-ı azîm-ûs-sânı, lâf ve latîfe arasında isti’mâl etmek[kullanmak] küfürdür.
100– Yahya adlı kimseye, (Yâ Yahya! huz-il-kitâbe) dese kâfir olur. Kur’ân-ı kerîm ile alay etmis olur. Çalgı, oyun, sarkı arasında Kur’ân-ı kerîm okumak da böyledir.
101– Simdi geldim Bismillâhi dese, âfâtdır. Birseyi çok görse (Mâhalakallah) dese, ma’nâsını bilmese kâfir olur.
102– Bir kimse, simdi sana sövmem, sövmenin adını günâh koymuslar dese, âfâtdır.
103– Bir kimse, Cebrâîl buzagısı gibi çırılçıplak olmussun dese, âfâtdır, melekle alay etmekdir.
104– Oglumun bası için veyâ basım için kelimelerine, yemîn billahi atf etse, meselâ, vallahî oglumun bası için dese, küfür olmasından korkulur.
105– Kur’ân-ı kerîmi, mevlidi ve ilâhîleri çalgı çalarken okumak veyâ çalgı aletleri ile okumak küfürdür.
106– Kur’ân-ı kerîmi, mevlidi, ilâhîleri, salevât-ı serîfeleri fısk meclislerinde hurmet ile okumak harâm olur. Eglence, keyf için okumak küfür olur.
107– Sünnet üzere okunan Ezân-ı Muhammedîyi dinlemeyip, kıymet vermezse hemen kâfir olur.
108– Kur’ân-ı kerîme kendi aklı ile ma’nâ veren kâfir olur.
109– Kur’ân-ı kerîmde ve hadîs-i serîflerde açıkça bildirilmis olan ve müctehid imâmların sözbirligi ile bildirdikleri ve Müslümanlar arasına yayılmıs îmân bilgilerine uygun inanmıyan kâfir olur. Küfürün bu dürlüsüne (Ilhâd), böyle inananlara (Mülhid) denir.
110– Kâfire saygı ile selâm veren, kâfir olur.
111– Kâfire saygı bildiren bir söz söylemek, meselâ üstâdım demek küfür olur.
112– Baskasının küfürüne râzı olan kâfir olur.
113– Kur’ân-ı kerîm bulunan bantlar ve plâklar, mushâf-ı serîf gibi kıymetlidirler. Bunlara da saygısızlık yapmak küfür olur.
114– Cin ile tanısan falcılar ve yıldıznâmeye bakıp ve sorulan herseye cevâb verenlere ve büyücülere gidip, söylediklerine, yapdıklarına inanmak, ba’zan dogru çıksa bile, Allahü Teâlâdan baskasının herseyi bildigine ve her diledigini yapacagına inanmak olup, küfür olur. [Fen bilgilerine inanmamak böyle degildir.]
115– Sünneti hafîf görerek, ehemmiyyet vermiyerek terk etmek küfür olur.
116– Zünnâr denilen papaz kusagını baglamak ve putlara ya’nî haç, salîb denilen dik kesilen iki çubuk ve heykellere ve bunların resmlerine tapınmak, ta’zîm etmek ve ahkâm-ı islâmiyyeyi bildiren din kitâblarından birini tahkîr etmek, islâm âlimlerinden birini istihzâ, alay etmek ve küfüre sebeb olan bir söz söylemek ve yazmak ve ta’zîm etmemiz emr olunan bir seyi tahkîr ve tahkîr etmemiz emr olunan bir seyi ta’zîm etmek küfürdür.
117– Bir sâhir [büyücü], sihr ile istedigini elbette yapar, sihr muhakkak te’sîr eder diyen ve inanan kâfir olur.
118– Müslüman, kendisine kâfir diyene, efendim gibi kabûl gösteren cevâb verirse, o da kâfir olur.
119– Harâm oldugu bilinen belli bir mal ile câmi’ yapdırmak ve sadaka vermek ve baska hayr yapdırmak ve bunlara karsılık sevâb beklemek küfürdür.
120– Bir kimse, elindeki kat’i harâm olan maldan sadaka verse, sevâb umsa, alan fakîr, harâmdan oldugunu bilerek, verene Allah râzı olsun dese, veren de veyâ baska bir kimse de âmîn dese, hepsi kâfir olur.
121– Nikâhı harâm olan kadın ile evlenmege halâl diyen kâfir olur.
122– Meyhânelerde, oyun yerlerinde, günâh islenen topluluklarda, radyo ile ho-parlör ile Kur’ân-ı kerîm ve mevlid dinliyerek keyflenmek küfür olur.
123– Kur’ân-ı kerîmi çalgı çalarak okumak küfürdür.
124– Kur’ân-ı kerîmin radyoda ve ho-parlörde söylenen, okunan tam benzerine de saygısızlık yapmak küfür olur.
125– Allahü Teâlâdan baskasına her ne maksad ile olur ise olsun, Yaratıcı demek küfürdür.
126– Abdülkâdir yerine, Abdülkoydur demek, kasd ile olur ise küfürdür. Abdül’azîz yerine Abdülüzeyz, Muhammed yerine Memo, Hasen yerine Hasso, Ibrâhîm yerine Ibo demek böyledir. Bu ismleri, ayakkabı ve terliklere yazanların ve üzerlerine basanların îmânlarının gitmesinden korkulur.
127– Abdestsiz oldugunu bilerek namaz kılmak ve sünnet olan bir isi begenmemek küfürdür. Sünnete ehemmiyyet vermemek küfürdür.
128– Câhillerin, Evliyâyı yaratıcı sanmalarından korkdugumuz için türbeleri yıkıyoruz sözü küfürdür.
129– Baskasının, hele kendi yavrusunun kâfir olmasına sebeb olan kâfir olur.
130– Zinâya, livâtaya câiz demek küfürdür.
131– Nass ile [ya’nî âyet ve hadîs ile] ve icmâ’ ile bildirilmis olan harâma ehemmiyyet vermemek küfürdür.
132– Büyük günâhlara devâm etmek, ısrar etmek, küfüre sürükler. Namaza ehemmiyyet vermemek küfürdür.
133– Üzerinde yazı, hattâ harf bulunan kâgıdı, örtüyü, seccâdeyi yere koymak [hakâret için sermek veyâ kullanmak] küfür olur.
134– Ebû Bekr-i Sıddîk ile Ömer-ül-Fârûkun “radıyallahü Teâlâ anhüm” hilâfete hakları yok idi demek küfürdür.
135– Allahü Teâlâdan ayrı olarak bir ölüden birsey beklemek küfür olur.
136– Tez veren dede demek çok çirkin ve küfüre sebeb olur.
137– Meyyiti topraga gömmek farz oldugu için, bu farza ehemmiyyet vermiyerek hizmetden kaçanın, ilmi, fenni ileri sürerek, ölüleri gömmek gericilikdir, Buda, berehmen, komünist kâfirleri gibi ölüleri yakmak dahâ iyidir diyenin îmânı gider, mürted olur.
138– Allahü Teâlânın Velîlerinden, ölü veyâ diri birisini, dil veyâ kalb ile inkâr etmek küfürdür.
139– Evliyâya ve ilmi ile âmil olanlara düsmanlık küfürdür.
140– Evliyâda ismet sıfatı vardır demek küfürdür. [Ismet sıfatı yalnız Peygamberlerde bulunur.]
141– Ilmi bâtından nasîbi olmıyanın îmânsız gitmesinden korkulur. Bundan nasîb almanın en asagısı bu ilme inanmakdır.
142– Kur’ân-ı kerîmi, din âlimlerinden hiçbirinin okumadıgı seklde okumak, ma’nâyı ve kelimeleri bozmasa bile, küfürdür.
143– Papasların ibâdetlerine mahsûs seyi kullanmak küfürdür.
144– Herhangi bir hâdisenin kendi kendine olduguna inanmak ve hayvanların, tek hücrelilerden, yüksek yapılılara dogru, birbirine ve nihâyet insana döndügünü söylemek küfürdür.
145– Namazı bile bile kılmayıp, kazâ etmegi düsünmiyen, bunun için azâb çekeceginden korkmıyan kimse, hanefî mezhebinde de kâfirdir.
146– Kâfirlerin ibadetlerini, ibadet olarak yapmak, meselâ kiliselerinde çaldıkları org gibi çalgıları ve çanları camilerde çalmak ve İslamiyet'in kâfirlik alâmeti saydığı şeyleri, zaruret ve cebri olmadan kullanmak küfür olur.
147– Eshâb-ı kirâma sövene mülhid denir. Mülhid kâfir olmaktadır.
148– Kâfirlerin resimlerini yükseğe asarak tazim küfürdür.
149– Resmin, heykelin sâhibinde ve salîbde [haçda] veyâ yıldız, günes, inek gibi herhangi bir seyde, ülûhiyyet sıfatı bulunduguna inanarak, meselâ, istediğini yaratır, her istediğini yapar, hastaya sifâ verir diyerek ta’zîm etmek küfür olur.
150– Hazret-i Âiseyi kazf eden [fâhise diyen] ve babasının sahâbî olduguna inanmıyan kâfir olur.
151– Îsâ aleyhisselâmın gökden inecegi de zarûrî bilinmekdedir. Buna inanmıyan kâfir olur.
152– Kur’ân-ı kerîmde ve hadîs serîfde Cennet ile müjdelenen kimseye kâfir demek, küfürdür.
153– Fennin, tecribenin dısında olan, fen ile ilgisi bulunmıyan âyet-i kerîmeleri, fen bilgisine uydurmaga kalkısmak, Selef-i sâlihînin tefsîrlerini degisdirmek, büyük suç olur. Böyle tefsîr ve terceme yapanlar kâfir olur.
154– Müslüman denilen bir kız, âkıl-bâlig olunca Müslümanlıgı bilmez ise, milletsiz kâfir olur. Erkek de böyledir.
155– Müslüman kadının, bası, kolları ve bacakları açık olarak sokaga çıkması, erkeklere göstermesi harâmdır, günâhdır. Ehemmiyyet vermezse, aldırıs etmezse, îmânı gider, kâfir olur.
156– Peygamberimizin bildirdigi farzlar ve harâmlar da, Kur’ân-ı kerîmde açıkca bildirilen farzlar, harâmlar gibi kıymetlidir. Bunlara da inanmıyan, kabûl etmiyen dinden çıkar, kâfir olur.
157– Rükü’ tesbîhinde (Zı) ile (azîm) demek; Rabbîm büyükdür demekdir. Eger ince (Ze) ile (azim) denilirse, (Rabbim benim düsmanımdır) demek olur ve namaz bozulur, ma’na degisdigiiçin küfüre de sebeb olur.
158– Kur’ân-ı kerîmi tegannî ile okuyan hâfıza, ne güzel okudun diyen kimsenin îmânı gider, kâfir olur. Dört mezhebde de harâm olan bir seye, güzel diyen kâfir olur. Yoksa, sesi, sadâsı, Kur’ân-ı kerîmi okuması güzel demek istiyen kâfir olmaz.
159– Meleklerin ve Cinnin varlıgına inanmıyan kâfir olur.
160– Kur’ân-ı kerîmin âyetlerine, kelimelerin açık, meshûr ma’nâları verilir. Bu ma’nâları degisdirerek, bâtınîlere (Ismâ’îlilere) uyanlar kâfir olur.
161– Sihr yaparken, küfüre sebeb olan kelime ve is olursa,küfürdür.
162– Müslümana, (ey kâfir) diyen [veyâ, Müslümana mason diyen, komünist diyen], onu kâfir i’tikâd ederse, kendisi kâfir olur.
163– Ibâdetleri yapan kimse, îmânının bozulmasında sübhe eder ve günâhım çokdur, ibâdetlerim beni kurtarmaz diye düsünürse, îmânının kuvvetli oldugu anlasılır. Îmânının devâm edeceginden sübhe eden kâfir olur.
164– Peygamberlerin sayısını söylemek, Peygamber olmıyanı Peygamber yapmak veyâ Peygamberi Peygamber kabûl etmemek olabilir. Bu ise küfürdür. Çünki, Peygamberlerden birini kabûl etmemek, hiçbirini kabûl etmemek demekdir.
Kaynak : Dinimizİslam / @dinierk
Hoş geldiniz. Fikirlerinizi paylaşmanızdan mutluluk duyarız